Поэзия

Ламран бала

Чуьлдин юкьва кьинцIавзава шарлункIди,

Ам нуькIерив, чепелукьрив къугъвазва.

Чукваз-чукваз агатзава цуькверив,

Рехъ алатиз, аялари физ хкизва.

Иервилиз килига тIун шарлункIдин,

Вилер чIулав, пелел кьашкьа алайди.

Акурбуру гьейранвилив лугьуда:

“ШарлункI я хьи, гьайванарихъ галайди”.

Фурсар ийиз тайлункIдизни, кIелезни,

Ухшар я ам лап жейрандин баладиз.

Вуч сир ятIа, и чагъинда гьайвандин,

БицIекдилай жедач хьи, вил алудиз.

ШукIвади ваз килигайла харудиз,

Агатда вун аялдив хьиз “чан” лугьуз.

Туьмерда на махпур хьтин хамуниз,

Алахъда вун, ам къужахда кьан лугьуз.

Аялдал хьиз кап алтадиз вирида,

Чан-рикIзава къе бицIекдиз, кIурадиз.

Пака кьилел къвезвайдакай хабарсуз,

Авазва ам къе къверигиз, кIурариз.

Гьалдна палан, гьалда пака сада ам,

Далудал пар, вилерални гъам жеда.

ШарлункI, шукIва, гьикI кIандатIа эвера,

Ламра бала чIехи хьайла лам жеда.